Uitstapjes!

Zivjo!

Het is weer tijd om jullie allemaal te laten meegenieten van mijn tijd hier. De zon is inmiddels goed doorgekomen hier in Ljubljana dus zo dadelijk maar eens het terras op gaan zoeken! Maar niet voordat ik jullie heb verteld over de kapitein, wiener schnitzel, verse sneeuw en mijn gipsloze arm :D

De eerste week van maart zijn Mariëlle en ik wederom naar de PET/CT in het oncologisch centrum geweest. Katja heeft veel moeite gedaan voor ons, zo heeft ze enkele cd-roms voor ons gebrand die we kunnen gebruiken voor ons afstudeerproject. Een cd bevat een filmpje over de afdeling gemaakt door een Italiaanse filmmaker. Oftewel een kunstenaars interpretatie van de afdeling Nucleaire Geneeskunde. Je kunt je misschien wel voorstellen dat dit niet iets is wat je aan je patiënten laat zien! Wel mooi gemaakt overigens. Op dinsdag avond zijn we met onze ‘collega's' nog mee gegaan ééntje drinken. Hebben we gelijk ook de 6 regels voor Sloveense studenten geleerd. Regel 1: ééntje drinken bestaat niet, dat zijn er altijd meerdere ;) Het was een hele gezellige avond ondanks dat de kroegeigenaar het nodig vond om met zijn schoorsteenpijp stem mij honderd keer te zeggen dat ik mooie ogen heb en een ‘nice girl' ben. Gelukkig pikte mijn tijdelijke collega's mijn red-mij signaal goed op alleen duurde het erg lang voordat de kapitein (zoals Mariëlle hem beschreef) dit oppikte. Gelukkig bood Katja ons een lift naar de Dormitory aan zodat we in ieder geval niet met zijn tweetjes nog door de straten van Ljubljana hoefde te lopen.
Woensdag was onze laatste dag hier dus voor het werk maar even de supermarkt ingedoken om chocolaatjes te kopen als bedankje. Chocolade blijft een wereldproduct ;)

En donderdag ochtend was het dan zover we gingen naar Wenen! Een idee van Tina want van 4 tot 8 Maart vond in Wenen het European Congress of Radiology plaats en vanuit Ljubljana is dat maar 3 uurtjes met de auto. Voor ons betekende dat 6 uur met de trein, maar wel voor maar €35,- ;) De prijzen in Nederland gaan me straks ontzettend tegenvallen!! Rond een uur of 2 zijn we in ons Hostel aangekomen waarna we te voet (!) naar het centrum toe zijn gelopen. Na 2,5 maand Ljubljana waar bijna alles op loopafstand ligt hadden we de grote van Wenen lichtelijk onderschat. 's Avonds hebben we genoten van een lekkere schnitzel. Eentje die weliswaar groter was dan ons bord, maar wel overheerlijk!

Op vrijdag hebben we maar wijselijk de metro naar het centrum gepakt om bij als eerste de Stephansdom te bezichtigen. En natuurlijk met de trap omhoog om Wenen van boven eens te zien. De klim omhoog was een goede indicatie om te zien hoe het met iedereen zijn conditie gesteld was! Snel maar weer naar de Zumba gaan als ik terug ben....
Na het traplopen zijn we met de metro naar het congres gegaan om ons te registreren en te kijken naar een van de eerste praatjes. Ik ben nog nooit naar een congres geweest dus alleen die ervaring is al mooi meegenomen. Mariëlle en ik zijn vervolgens naar Paleis Schonbrunn gegaan. Het zal ongetwijfeld heel mooi zijn om daar in de zon door de tuinen te lopen, maar met de windvlagen die ons om de oren sloegen hadden wij het snel voor gezien. Om toch te kunnen zeggen we hebben Wenen ‘ervaren' zijn we 's avonds op stap gegaan :D En natuurlijk met de eerste metro 's ochtends weer terug!

De weekenddagen hebben we bijna geheel aan het congres besteed. We hebben een paar goede, een paar mindere en een paar ronduit slechte praatjes gezien. Maar zeker het een en ander ervan op gestoken. We hebben ook nog met Jos bij gekletst. Jos is de coördinator van de Erasmus uitwisseling in Nederland én degene die ons ervan verzekerde dat Ljubljana een goede keuze was, toch een wijze man ;)
De grootste teleurstelling van dit weekend was de sneeuw die uit de lucht kwam vallen op zaterdag. Volgens ons worden we door Moeder Natuur gepest, omdat we zo graag sneeuw wilde tijdens onze uitwisseling, maar gelukkig was het meeste maandag al weer weg :)
Op onze laatste dag in Wenen zijn Mariëlle en ik nog naar Kunsthaus Hundertwasser geweest. Een mooie tentoonstelling en een goede expositie dus dat hebben we nog even mooi mee genomen. En om 4 uur zat ons weekendje Wenen er weer op dus tijd om terug naar ‘huis' te gaan.

Dinsdag hebben we (helaas) weer nieuwe sneeuw gekregen in Ljubljana. Ook de temperatuur is aan het begin van de week rond de 2 graden blijven hangen. Inmiddels is de sneeuw wel weer aan het weg trekken en de temperatuur gaat af en toe richting de 10 graden :D:D

Donderdag was een mooie dag voor mij, het was namelijk de laatste keer dat ik naar het ziekenhuis moest! Het gips is er nu helemaal af en de breuk is geheeld :D Het enige wat ik nog moet doen is wat fysio oefeningen om mijn pols te versterken en dan is het binnen twee weken weer zoals het was. Wat wel weer jammer is, is dat me uitdrukkelijk verboden werd om te gaan skiën of schaatsen! Had ik me daar nou net op verheugd ;)

Gisteren was het heerlijk weer hier in Slovenië! Anamarija heeft ons dan ook meegenomen naar de kust van Slovenië. We hebben onder andere Koper, Portoroz, Lucia en de zoutvlaktes gezien. Vanuit Ljubljana is het iets meer dan een uur rijden, maar voor zo'n heerlijke dag zitten we graag met zijn 5-en in een klein autootje! Voor de laatste 3 weken (snik,snik) heeft Tina nog een paar uitstapjes op de agenda staan. De bedoeling is dat we nog naar Bled en Bohinj toe gaan. Dit zijn twee grote meren in Slovenië die schijnbaar erg mooi zijn als het goed weer is. Ook de grotten van Postonja staan nog op de planning. En aangezien dat onder de grond is zal het ons worst wezen welk weer het buiten is ;)

Ik geniet nog steeds van mijn tijd hier, het is ontzettend snel gegaan de afgelopen 2,5 maand en ik heb zoveel nieuwe ervaringen en indrukken opgedaan hier. De laatste weken worden ook nog geweldig (omdat ik er ben ,hé Cecile ;)) Maar verheug me er ook op om jullie straks allemaal weer te zien!! Bereid jullie dus maar alvast voor!!

Tot snel!!

Ice coffee? No not yet, but we do have hot chocolate!

Jeetje de tijd vliegt hier gewoon voorbij! Over 33 dagen zitten we alweer in het vliegtuig terug naar Nederland (nou ja Brussel ;)) Voor nu genieten we nog steeds van ieder moment hier en met de zon die zich de afgelopen paar dagen af en toe heeft laten zien alleen maar meer.

Deze week zijn we voor het eerst naar de Nucleaire Geneeskunde (NG) afdeling geweest. Zowel in het oncologisch instituut als het ziekenhuis hebben ze een NG afdeling met vergelijkbare scanners. Op het oncologisch instituut zijn we door Katja opgevangen, een altijd drukke laboranten die ons onder haar hoede heeft genomen. We waren netjes om 8 uur daar zoals afgesproken maar hier in Ljubljana zijn ze ook niet vreemd met een Maastricht kwartiertje ;)
Dus hebben we ons maar even getrakteerd op een lekker kopje Kava om een half uur later een rondleiding over de afdeling te krijgen. De afdeling is ongeveer even groot als de NG afdeling in het Azm met als verschil dat de meeste scanners iets gedateerd zijn en ze hier alleen oncologische patiënten scannen. Wat ze hier ook doen, en wat Mariëlle en mij ontzettend goed uitkomt is dat ze hier iedere dag voor een maaltijd zorgen! Iedere dag verzorgd iemand anders het eten, zo hebben we al mogen meegenieten van belegde boterhammen, pasta met salade, broodje hotdog en pizza. We verlaten dus iedere keer met een goed gevuld hoofd én maag het instituut ;)
Ze hebben hier zelfs een koffiedame die het personeel en de patiënten voorziet van een kop koffie. De Sloveense manier van koffiezetten is ook weer iets bijzonders en vonden Mariëlle en ik nogal fascinerend. Volgende week krijgen we van de koffiedame dan ook een cursus ‘koffiezetten op zijn Sloveens' ;)

Afgelopen donderdag was dé dag; het gips ging eraf! Nou ja de helft dan. In de gips kamer hebben ze een gedeelte van het gips eraf gezaagd (eng!) en er vervolgens verband om gedaan. Hierna werd de slechtste foto ooit gemaakt. Centreren? Diafragmeren? Waarom zou je! Om weer op de houten bankjes plaats te nemen en te wachten op het doktersadvies. Na lang kijken na de slechte foto concludeerde hij dat mijn pols goed aan het helen is (waarschijnlijk genoeg ervaring met het beoordelen van slechte foto's) maar ik moet mijn gips wel nog omhouden. Een paar keer per dag mag het eraf en moet ik mijn pols buigen, strekken etc. Volgende week maandag mag het dan voorgoed eraf :D Ik heb dus nog een week om afscheid ervan te nemen, ahum.
Om deze heugelijke dag goed af te sluiten zijn Mariëlle en ik 's avonds lekker gaan uit eten. We hadden onze zinnen gezet op een Bosnisch Restaurant, maar toen we daar aankwamen en alleen drie mannen in lange jassen aan een tafel een serieus gesprek zagen voeren hebben we mekaar aangekeken en zijn weer omgedraaid! Uiteindelijk zijn we bij een Indisch Restaurant gaan eten en dat was heerlijk! Ook dit aan ons lijstje van terugkomers toegevoegd ;)

Op vrijdag hebben we nadat we op de NG afdeling zijn geweest een presentatie gehouden voor een paar Sloveense studenten van de Medische Beeldvorming opleiding. Het was de bedoeling om ze een idee te geven van de opleiding en het beroep in Nederland. Aan het einde van de presentatie waren ze nieuwsgierig naar het salaris. Al gauw verschenen er dollar tekens bij ze in de ogen toen ze te horen kregen hoeveel je in Ierland en Nederland betaalt krijgt. We hebben ze maar even uit hun droom gehaald door er ook bij te vertellen dat het leven in Ierland en Nederland duurder is, maar of dit bij iedereen goed doorgedrongen is...
Na de presentatie zijn we een treinticket gaan kopen om zaterdag naar Maribor te kunnen gaan. Leek ons leuk om wat meer van Slovenië te zien dan alleen Ljubljana en voor nog geen €20,- hadden we een retourtje Ljubljana- Maribor.

Vrijdags dus niet al te laat gemaakt. We hadden lekkere Sloveense kaasjes en wijn gekocht, dus hebben we 's avonds nog een film gekeken onder het genot van een paar heerlijke hapjes! (we zorgen goed voor onszelf ;))

Zaterdag ochtend om 6 uur het bed uit om ons klaar te maken voor ons dagje Maribor! Het zag er 's ochtends grijs uit dus voor de zekerheid mijn paraplu maar meegenomen, dom idee want we hebben de hele dag prachtig weer gehad! Voor het eerst dit jaar zonder jas op het terras zitten en gewoon genieten!
We kwamen rond tien uur aan in Maribor en hebben toen als eerste een nieuwe zonnebril gekocht want die was ik dus vergeten. Daarna een terras opgezocht. Bij de vraag of ze ook Ice coffee serveerde kregen we als antwoord: 'No not yet, but we do have hot chocolate', vreemde gedachtegang! Uiteindelijk dus gewoon een koffie besteld. Toen op het gemak de stad een beetje doorgelopen. We hadden bij de toeristeninformatie een kaart gekregen met daarop een aantal dingen die er te zien vielen in de stad. Het is geen grote plaats want zonder dat we het door hadden waren we dus al langs het wijnmuseum gelopen dat we wilde zien. Uiteindelijk wel gevonden ;)
Tegen de gevel aan groeit de oudste wijnrank ter wereld dus nu kunnen we zeggen dat we die in ieder geval gezien hebben :) Dat het voor de rest precies lijkt op de wijnrank die bij ons in de tuin staat zullen we maar even buiten beschouwing laten...
Aangezien de zon de hele dag heeft geschenen hebben we geluncht op het terras. Daarna hebben we ons getrakteerd op een lekker ijsje! Ons volgende plan om de wijnkelder te gaan bezichtigen pakte helaas wat minder uit. Er was ons verteld dat er om 5 uur een rondleiding door de 20.000m2 grote wijnkelder ging. Hier aangekomen bleek echter dat het om 4 uur al dicht was gegaan. Op zich wel jammer, maar met zulk goed weer is het natuurlijk ook zonde om in plaats van in de stad onder de stad te gaan lopen! We zijn toen via het park naar de wijnvelden toe gelopen. Op de berg Piramida staan een heleboel wijnranken en je kunt er helemaal naar boven lopen. Vooral het uitzicht was de moeite waard! 's Avonds hebben we nog iets gedronken in Maribor en om kwart voor 8 zijn we met de trein weer terug gegaan naar Ljubljana.
Heerlijke dag gehad, maar wel vermoeiend met het vroege opstaan. Helaas vandaag niet echt kunnen uitslapen. Als je hier in de dormitory namelijk een was wilt draaien moet je, je op de waslijst opschrijven. Deze waslijst wordt iedere week opnieuw opgehangen en binnen 15 minuten is ie dan vol. Iedere dag wordt in blokken van drie uur opgesplitst en er zijn per keer drie wasmachines beschikbaar. Mariëlle en ik hadden deze keer pech en konden alleen nog van 3 tot 6 's nachts onze was doen. Doorslapen zat er dus voor ons niet in.

Ik ga me dan ook nu klaar maken om het bed in te duiken. Morgen weer vroeg op want we moeten om half 8 op de universiteit zijn voor een klinische les. Dinsdag en woensdag gaan Mariëlle en ik weer naar de NG afdeling op het oncologie instituut. Van donderdag tot en met maandag zijn we in wenen :D we gaan namelijk naar het jaarlijkse ECR congres, maar daar vertel ik de volgende keer wel over als ik er geweest ben ;)

Truste!! Xx

Afscheid nemen

Hey,

Het heeft even geduurd, maar ik heb weer tijd voor een nieuwe blog! Erg druk, maar ook erg leuk gehad de afgelopen twee weken. Zo hebben we culture day en carnaval meegemaakt hier en zijn mijn ouders en broer langs gekomen :)

Op maandag 8 Februari was de sterfdag van France Preseren. Een nationale feestdag die hier eigenlijk niet veel meer betekend dan een dag vrij en gratis toegang tot de museums. Zo zijn we onder andere naar het National History Museum geweest en weer iets wijzer geworden over de geschiedenis van Slovenië (blijft toch een ingewikkeld iets :S). Ook zijn we nog naar het Modern Art Gallery en Ljubljana castle geweest en om deze Ljubljana Culture day af te sluiten natuurlijk een Burek gegeten ;)

We zijn ook naar de brachytherapie afdeling van het Oncologisch instituut geweest. Hier werkt een radiotherapeutische laborant, Primoz, die ons van A tot Z heeft laten zien welke mogelijkheden er binnen de brachy zijn. Heel erg interessant!! Zowel Primoz als de arts hebben ons veel verteld en laten zien dus we hebben ook hier een hele leuke tijd gehad. De hele periode binnen de radiotherapie is ons heel goed bevallen. Toch jammer dat we ze hoogstwaarschijnlijk nooit meer zien...

Op woensdag hebben Mariëlle en ik een echte Hollandse maaltijd aan Yagmur en haar zus voorgeschoteld, namelijk hutspot met gehaktballen en jus. Ze vonden het beide erg lekker, dus dat zegt genoeg over onze kookkunsten ;) Alleen voor een toetje was geen plaats meer (gek hé) dus werd het thee met speculaas na. Deze viel ook erg in de smaak dus voordat Yagmur vertrok naar Turkije heeft ze nog gauw twee dozen bij de Spar gekocht. Authentiek Hollands stond op de doos ;)

Vrijdagavond zijn Mar en ik nog iets gaan drinken met zijn tweetjes. Zoveel leuke cafés hier dus we hebben er weer een op onze lijst kunnen bijschrijven. Niet al te laat gemaakt want zaterdag ochtend wilde we naar de optocht gaan kijken. Carnaval is hier meer iets dat voor de kinderen gedaan wordt en dat was ook wel te zien. Voordat de optocht begon liepen er mensen in pakken rond om met de kinderen te dansen of op de foto te gaan. En op een paar volwassene na zijn het alleen de kinderen die verkleed zijn. De pakjes zijn dan wel weer hetzelfde als bij ons. De optocht begon rond elf uur en met het zonnetje in ons gezicht (voor het eerst!!!!!!) hebben we de optocht voorbij zien komen. Was leuk om het eens meegemaakt te hebben, maar heb toch wel veel aan jullie daar in het zuiden gedacht!

Maar veel tijd om de carnaval te missen was er niet want zondag zijn mijn ouders en broer gekomen! Het was erg leuk om ze na 6 weken weer ‘in het echt' te zien en ze te kunnen laten zien waar ik het de afgelopen paar weken nou precies over gehad heb. Zo hebben ze mijn dormitory gezien en zijn we heel Ljubljana doorgelopen. Tivoli park, de vismarkt, het kasteel en Nobel Burek (the best Burek in town) klinkt hun inmiddels niet vreemd meer in de oren.
Mijn ouders waren met de auto gekomen dus hebben we ook een paar trips gemaakt. Zo zijn we naar de middeleeuwse stad Skofja Loka geweest waar we ook nog een beetje carnaval hebben meegepikt. De vogeltjesdans blijkt ook hier beroemd en berucht te zijn. We zijn ook nog naar de kustplaats Piran geweest. Onderweg zagen we steeds minder sneeuw liggen om uiteindelijk in de sneeuwloze stad Piran aan te komen. Een hele verademing na zes weken alleen maar sneeuw gezien te hebben! Het is een mooie stad dus Mariëlle en ik zijn van plan hier nog een keer naar toe te gaan als de zon schijnt. Ook de visschotel die we hier gegeten hebben is het terugkomen waard!
Het is ontzettend gezellige week geweest en ook veel te snel voorbij gegaan. Zaterdag avond zijn ze vertrokken dus nu is het weer gewoon Mar en ik.

De tweede week van Februari heeft het hier weer opnieuw gesneeuwd precies waar Mariëlle en ik op hoopte! Alleen waren er weinig die onze mening deelde. De inwoners hier zijn er inmiddels klaar mee, wat op zich wel te begrijpen is. Op dit moment beginnen er wat kleine stukjes gras tussen de sneeuw tevoorschijn te komen dus binnenkort zal het wel allemaal weg zijn. Maar we hebben onze ouders toch nog een wit Ljubljana kunnen laten zien!

Zondag en gisteren hebben we met Yagmur doorgebracht. Inmiddels is ze weer terug in Turkije maar we hebben wel goed afscheid van elkaar genomen.
Van Yagmur heb ik een sleutelhanger met het turkse oog eraan gekregen en een mooie ketting. Aangezien zij met minstens twee kilo chocolade terug gevlogen is en ze altijd chocola in de ijskast had hebben Mariëlle en ik chocolade hartjes en hot-chocolate voor haar gekocht. Gisteravondhebben we met Yano (sloveense vriend van Yagmur) en Juan Fransisco (uit spanje)Yagmur naar het vliegveld(je) gebracht en haar uitgezwaaid.De uitnodiging om mijn zomervakantie in Istanbul door te brengen houd ik zeker aan als optie! Toch bijzonder dat je binnen korte tijd zo'n vriendschap kunt opbouwen.

Mijn volgende blog zal hopelijk wat sneller gaan. Donderdag gaat als alles goed is mijn gips er namelijk af! Kan me inmiddels goed redden ermee, maar eraf heeft toch mijn voorkeur ;)

Ik hoop dat iedereen decarnaval, vakantie en sneeuwbuien ;) goed heeft overleefd. Zoals jullie wel kunnen lezen amuseer ik me hier nog altijd prima. Verheug me er wel op om iedereen weer te zien in April.

Tot snel! (het aftellen is begonnen...)

Dikke kus Renee

Mijn grootste angst en hoe Radiotherapie toch niet zo slecht blijkt te zijn

Dober dan!

Allereerst wil ik graag iedereen bedanken voor alle beterschapwensen! Vond ieder berichtje ontzettend leuk om te lezen, dus dankjewel! Inmiddels heb ik te horen gekregen dat het over drie weken eraf mag dus dat betekend nog 4 gips vrije weken in Ljubljana

De afgelopentwee weken hebben Mariëlle en ik meegelopen op het oncologisch instituut van Ljubljana. Dit instituut is het enige oncologie instituut van Slovenië en behandelt alle patiënten met kanker. In de kelder bevindt zich een radiotherapie afdeling waar we bij alle bestralingstoestellen en planningen meegekeken hebben.
De eerste week hebben we op verschillende bestralingstoestellen gestaan. Ieder toestel behandelt een ander gebied en heeft andere eigenschappen. Er viel dus iedere dag weer iets nieuws te leren. Mariëlle en ik hebben ook een paar keer de patiënt mogen positioneren (dit was dus nog voor het gips ) wat erg raar aanvoelt als je dit nog nooit gedaan hebt. Het verschuiven van de patiënt gaat maar om mm, maar je moet ze stevig vastpakken om dit te bereiken.

We zijn deze week ook nog verrast geworden door een patiënt. De laborant die ons die dag alles uitlegde had aan de patiënt uitgelegd dat we Nederlandse studenten zijn en of hij er bezwaar op had dat we meekeken. De patiënt antwoorden dat hij hier geen probleem mee had waarna hij zich naar ons omdraaide en zei;'Goedemorgen dames!'. Je kunt je voorstellen dat Mariëlle en ik even perplexe waren! De patiënt bleek goed Nederlands te praten en na de bestraling hebben we nog even met hem gepraat, erg leuk!

Afgelopen week hebben we ook meegekeken bij CT-simulatie (de voorbereiding op de bestraling) en bij het maken van een bestralingsplanning door de fysicus. Hier in Slovenië wordt de uitvoering van een bestraling door de laboranten gedaan en de planning wordt door de fysicus gemaakt. In Nederland maken de laboranten de planning waarna deze door een Fysicus en Radiotherapeut gecontroleerd wordt. We hebben deze week ook samen met een fysicus een planning gemaakt en gaan deze planning gebruiken voor ons verslag dat we moeten maken tijdens deze uitwisseling.

Naast de uitleg over de bestralingen hebben we nog veel meer geleerd van de laboranten hier. Iedereen kwam met goede tips over dingen die we moeten gaan zien, lekkere restaurants, uitgaansgelegenheden en mooie natuurgebieden in Slovenië. We hebben dus nog genoeg op de planning staan! Mijn ervaring binnen de radiotherapie in Nederland gaat niet veel verder dan twee dagen meelopen op de Maastro Clinic. Deze dagen zijn mij toen behoorlijk tegen gevallen dus een heel positief beeld over RT had ik tot nu toe niet. Maar ik moet toegeven dat dit nu toch wel veranderd is. Misschien komt het grootste deel hiervan voort uit het feit dat de mensen die we hier hebben gezien ontzettend vriendelijke richting ons zijn. Ze leggen heel veel uit zichzelf uit aan ons, maar ze maken ook vaker een babbeltje met de patiënt lijkt het. Kan zijn dat ik in de Maastro de verkeerde mensen getroffen heb, maar heb inmiddels een positiever beeld gekregen!

De afgelopen week hebben we ons lekker culinair verwend! Zo hebben we maandag weer genoten van een lekkere Burek met een Sloveens gebak als toetje (Mmmmm) en zijn we woensdag door Yagmur (Mariëlle's kamergenote) getrakteerd op een echte Turkse maaltijd. Ik als keukenprinses met een arm ben gebombardeerd geworden tot soep roerster

Het was ontzettend lekker en in het kader van culturele verbreding gaan Mariëlle en ik aanstaande woensdag boerenkool met gehaktballen en vlaflip toe koken voor Yagmur, haar zus en Daniëlle (mijn kamergenote)! Ben eens benieuwd of het in de smaak gaat vallen...

Donderdag zijn we naar Gostilna Sokol geweest. Dit is een Sloveens restaurant dat ons door veel mensen aangeraden werd. Nou ze hebben niet overdreven! We hebben hier ontzettend lekker gegeten en echt genoten van het eten en de sfeer. Door een miscommunicatie tussen de ober en ons kregen we een hoofdgerecht voor ons tweeën, maar achteraf maar goed ook want nu was er nog plek voor een toetje!
Zodra het zeker was dat we naar Slovenië zouden gaan heb ik het een en ander opgezocht over hun eetgewoontes. Veel vlees, boekweit en zuurkool.... Klonk niet echt als mijn ding ()dus zag me al drie maanden op boterhammen leven. Gelukkig nergens voor nodig want het eten valt me echt 100% mee! Mariëlle en ik hebben dus al gepland dat zodra onze ouders, broers en Frank (vriend Mariëlle) komen we ze hier mee naar toe gaan nemen.
Donderdag zijn Mariëlle en ik ook samen in een kamer getrokken. Wel zo handig en gezellig! Zal dus niet meer voorkomen dat Mariëlle voor een dichte deur staat terwijl ik nog in dromenland ben (maar twee keer gebeurd hoor )

Vrijdag hadden we het idee om naar de film te gaan. Avatar 3D leek ons sjiek om te zien en ook niet te ingewikkeld aangezien we de Sloveense taal nog niet (helemaal) eigen zijn. De lieve laboranten van de radiotherapie hebben toen voor ons de tijden opgezocht en nog geprobeerd telefonisch kaarten te bestellen. Helaas ging dit niet dus toen hebben we de bus gepakt naar het BTC, een ontzettend groot winkel gebied met naast winkels ook een bioscoop, zwembad, kartbaan en wat al niet meer. Was een ontzettend mooie film om te zien! Ook goed te volgen, behalve dan de stukjes waar ze avatar-taal gingen ondertitelen op zijn sloveens ;)
's Avonds zijn we het Sloveense nachtleven weer ingedoken! Op advies van een van de laboranten zijn we naar een club geweest iets verder uit het centrum. Door de regen en met een hippe mitella (van de H&M) zijn we hier naar toe gegaan om uiteindelijk bij aankomst te concluderen dat het waarschijnlijk heel gezellig is, maar niet helemaal binnen ons straatje valt. We zijn toen maar weer terug gelopen naar de Holidays Pub waar we gezellig hebben meegezongen op Sloveense slagers! Al met al dus weer een gezellig drukke week geweest

Wel vermoeiend zo met je arm in het gips. Slapen gaat inmiddels weer wat beter. Sla me wel nog af en toe voor mijn kop waarneer ik mijn arm boven mijn hoofd wil leggen, maar ook dat begin ik te leren! Mariëlle kan naast laborant ook nog altijd kapster worden, want zij doet na het douchen mijn haar drogen, dankjewel lieve Mariëlle!!!!!

Morgen is het hier een nationale feestdag wat betekend een dagje vrij. Het is de sterdag van de Sloveense poëet France Prešeren die onder andere het volkslied heeft geschreven. Gisteren zijn we bij het Tourist Office geweest om na te vragen of er bijzondere activiteiten rondom deze dag georganiseerds worden. Behalve dat de meeste museums gratis toegankelijk zijn en iedereen deze dag vrij is gebeurt er niet veel. Morgen dus lekker door Ljubljana rondlopen en hier en daar een museum bezoeken.

Bedankt voor het trouw volgen voor mijn blog! Door alle leuke reacties weet ik weer waarom ik me de moeite neem om met een hand een verhaal te typen. Inmiddels is het bijna 2 uur later sinds ik begonnen ben, maar jullie zijn het waard

Tot snel!!

Dikke kus Renee

Ps. Voor degene die het nog niet weten, mijn sloveens nummer is:
+38 63 697 689

Mijn adres:
Studentski Domovi V Ljubljana
Dormitory 1, Room 132
Cesta 27. Aprila 31 Ljubljana
Slovenië

IJsprinses in het gips

Even een kort verhaaltje om mijn gebeurtenis van gisteren te vertellen, want na als laborant in het ziekenhuis rond gelopen te hebben heb ik gisteren de kant van de patiënt ervaren.

Het Studentenoffice voor Erasmus studenten organiseert regelmatig iets leuks zoals feesten, dagtrips, skiën en zoals gisteren schaatsen. Erg leuk leek ons dit dus om 4 uur stonden er 40 Erasmus studenten op het ijs in Tivolipark. Om 5 uur kregen we nog een warme wijn om niet te verkleumen waarna Mariëlle, Katie en Caitriona de schaatsen nog even goed gingen doen. Ik kon (uiteraard) weer niet wachten en ben al het ijs op gegaan. Na een rondje resulteerde mijn draai poging echter in een val waarbij ik naar achter viel en me op mijn handen, met name de linker nog heb geprobeerd op te vangen. Vervolgens zat ik even later met een zak met sneeuw (ijsblokjes ofzo hadden ze niet) op mijn steeds dikker wordende linker pols. Met drie röntgenlaboranten om me heen trokken we zelf de conclusie dat er niks gebroken was. Ook een jongen die daar aanwezig was en dierenarts (geen grapjes nu ;)) is zei dat het niet gebroken was. Voor de zekerheid toch maar even naar het ziekenhuis. Darko van de Studentenoffice had een auto geregeld en is met ons mee gegaan voor de Engelse ondertiteling. Op weg naar het ziekenhuis nog even Nejc gebeld. Aangezien hij op de ER werkt hoopten we dat hij misschien dingen kon versnellen. Blijkbaar erg ongebruikelijk in Ljubljana. Eenmaal bij het ziekenhuis werd ik op een bed gelegd toen ik mij misselijk begon te voelen. Zonder Mariëlle en Darko vervolgens een onderzoekskamer binnen gereden . De dokter die is komen kijken zei meteen dat het niet gebroken was maar voor alle zekerheid toch maar een foto en een infuus met iets tegen de misselijkheid. Buiten stonden Mar en Darko en zij hebben me naar de röntgen toe gereden. Het was erg koud op de gangen, maar gelukkig twee privé verzorgers naar mijn bed! Gelukkig werden de foto's snel gemaakt en toen ik terug de gang op kwam was Njec er ook. Het wachten op de uitslag van de foto's duurde nog het langst van alles. Om de zaken wat sneller te laten verlopen heeft Njec toen zijn witte jas aangetrokken. Ook hier geldt: it's all about who you know! Ondertussen waren Mar en ik grapjes aan het maken over de monotone manier van spreken van Njec. Hoe hij tegen een patiënt zou zeggen: ‘I've bad news, it's broken'. Om vervolgens twee minuten later Njec te horen zeggen: ‘I've bad news for you Renee, it's broken'. Iets dat ik dus niet verwachtte te horen.

Inmiddels zit ik dus hier met een breuk in de distale radius en in de ulna en een flinke plak gips er omheen. Echt van dat ouderwetse pleisterwerk ;) Het moet minstens 24 uur drogen dus nu mag ik er nog niks mee doen. Vanaf morgen dus beginnen met oefenen en dan krijg ik donderdag opnieuw foto's en krijg ik te horen voor hoe lang het gips moet blijven zitten. Stage kan gelukkig wel gewoon doorgaan dus terug naar Nederland vliegen gebeurt gewoon 2 April!

Leuk hé, schaatsen...

Roetsjend van CT naar radiotherapie

Na ons ontzettend gezellig maar zeker ook vermoeiend weekendje skiën was het maandag weer tijd voor leerzame momenten in het ziekenhuis. Het blijft interessant om de verschillen tussen Slovenië en Nederland te zien. Ze zijn minder aanwezig als dat ik vooraf gedacht had. Ze werken veelal met dezelfde apparatuur en ook de onderzoeken die ze doen komen veelal overeen met die in Nederland. De grote verschillen zitten hem met name in de werkzaamheden van de laborantenen de oude gebouwen waarin ze gehuisvestigd zijn.

Op maandag, dinsdag en woensdaghebben we op de CT's van het ziekenhuis meegekeken. Martina, een van de CT laboranten heeft ons (Mar en ik) deze dagen onder haar hoede genomen en ons ontzettend veel uitgelegd over de CT en hun werkwijze. Zichzelf constant verontschuldigen voor haar slechte kennis van de Engelse taal en met Google Translate op het computerscherm heeft Martina onseen heel stuk wijzer gemaakt over de reconstructie mogelijkheden bij CT scans. Ook hier hebben we geprobeerd dat beetje dat we kunnen doen te doen, maar Sloveense aanvraagbrieven interpreteren blijft lastig! Toch jammer dat echt contact met de patiënt er niet in zit, maar met een vriendelijk 'Dobber dan' en een glimlach krijg je er ook een terug :)
Een van de verschillen met Nederland is dat hier de taken meer uiteenliggen. Waar wij als laboranten zelf infusen inbrengen als die bijvoorbeeld nodig zijn voor het toedienen van contrastvloeistof bij een CT scan hebben ze hier een 'mobiele zuster'. Deze verpleegkundige heeft een gsm op zak en zodra er een patiënt is waarbij men contrast moet toedienen wordt deze verpleegkundige gebeld en komt ze de patiënt voorzien van een infuus. Aan het eind van het onderzoek moet de patiënt dan voor een half uur in de wachtkamer zitten om erna het infuus door de laborant eruit te laten halen. Ook het bepalen van de flow en hoeveelheid contrastvloeistof wordt niet gedaan door de laborant, maar door de radiologen.Die overigens ook met veel plezier ons uitleg geven over de onderzoeken en gemaakte scans. We zijn dus weer ontzettend goed opgevangen door de mensen hier. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat een laborant niet bijster veel te melden had. Mariëlle en ik hebben hem dan ook liefdevol omgedoopt tot ‘de dreuge'!

Woensdag avond zijn we met zijn vieren nog naar de Pub geweest. Caitriona en Katie hadden net gehoord gekregen dat ze hun tentamens gehaald hadden dus reden voor een (klein) feestje. We zijn in een échte Ierse pub met allemaal Slovenen geweest en heb daar zowaar mijn eerste Guinness gedronken! En helemaal op ;)
Niet te laat gemaakt deze avond, want naast het feit dat we de dag erna om half twaalf op het ziekenhuis moesten zijn was het inmiddels -5 buiten. Wel nog even een Burek gehaald voor op de terugweg! Het kebab van Slovenië, zeg maar.

Op donderdag hebben we weer iets nieuws gezien! Namelijk tomografie. Inmiddels in de meeste Nederlandse ziekenhuizen helemaal overgenomen door de CT, maar hier hechten de Radiologen nog waarde aan een conventionele tomografie van de wervels. Pica heeft ons met behulp van een fantoom laten zien welke invloed iedere parameter op het uiteindelijke beeld heeft. Daarnaast hebben we een Dacryo Cystografie gezien. Geen van ons had dit ooit eerder gezien dus was erg interessant. Het onderzoek is bedoeld om te zien waar een verstopping in de traanbuis zit. Ze spuiten contrastmiddel in de traanbuis om vervolgens röntgenfoto's te maken. In het Azm gebeurt dit misschien maar één of twee keer per jaar, hier vier patiënten per week! Geen idee waar dat aan ligt...
Wat hier ook af en toe aangevraagd wordt is een conventionele röntgenfoto van een bepaald deel van het lichaam, meestal een buikoverzicht en longfoto om te zien of er metalen splinters in het lichaam zitten. Dit wordt vaak bij oudere patiënten aangevraagd die de oorlog nog hebben meegemaakt. Voordat ze een MRI onderzoeken kunnen krijgen moet ze er eerst zeker van zijn dat er zich geen metaal in het lichaam bevindt. Van de paar foto's die ik met deze reden gemaakt heb was er geen enkele waarbij metaal te zien was.

Op vrijdag hebben we een rustig dagje gehad, want we hadden taalles van Ana. We hebben deze keer de Erasmus woorden doorgenomen. Deze woorden zijn gerelateerd aan het werken binnen de beeldvorming en radiotherapie en erg nuttig voor het begrijpen van aanvraagbrieven! Ook kunnen we ons nu in het Sloveens voorstellen aan een patiënt en hem laten weten dat we Nederlandse studenten zijn. Nu alleen nog werken aan de uitspraak!

Om al mijn verhalen niet tot een boek omvang te laten worden kan ik over het weekend kort en krachtig zeggen: TOP! Dit is tevens de naam van de club waar we zijn geweest erg sjiek zo met een lift midden op straat naar de vijfde verdieping en prachtig uitzicht over het kasteel van Ljubljana.
Op zondag zijn Mariëlle en ik het kasteel van Ljubljana gaan bekijken. Via een van de vele paadjes omhoog want de lift is voor mietjes. Erg mooi daar boven! Je kunt er helemaal rondom lopen en hebt een prachtig uitzicht over de stad (zie foto's). Vervolgens in de schemer omlaag via een ander paadje, geen goed idee met al die sneeuw en zonder verlichting. Halverwege werd het namelijk erg steil en glad. Mariëlle haar poging om in half zittende houding naar onder te gaan resulteerde in een roetsjende Mariëlle die in minder dan 5 seconden onderaan het paadje was. Drie keer raden wie er weer 5 seconden later naast Mariëlle lag... juist ja. Helaas geen flimpjes van ;)

Al met al weer veel gezien, gedaan en genoten hier! Ook deze week is goed begonnen met onze stage op het oncologisch centrum. Mariëlle en ik zullen de komende drie weken hier zowel bestralingen, planningen als kwaliteitscontroles gaan zien. Ben erg benieuwd naar alles aangezien mijn ervaring met Radiotherapie niet verder gaat dan theorie en twee dagen stage 2,5 jaar geleden. We zullen zien hoe het gaat bevallen!

Voor nu zijn jullie weer op de hoogte en zeg ik:

Welterusten! Xx

Eindelijk zover!

Ik heb geskied! Had er lang naar uit gekeken en afgelopen weekend was het dan zover. Zaterdag ochtend om half 8 zijn we (Mariëlle, Caitriona, Katie en ik) vanuit Ljubljana vertrokken naar Kransjka Gora. Dit skigebied ligt in het noordwesten van Slovenië tegen de Oostenrijkse en Italiaanse grens aan.

Ana (de lerares) had voor ons alles geregeld. Ze had alles op papier gezet en aangegeven op de kaart waar we zouden overnachten en waar we onze ski's konden huren. Toen we aankwamen in Kransjka Gora zijn we als eerste naar het hotel gelopen. We hadden begrepen datde eigenaresseons van het busstation zou komen halen, maar na 10 minuten wachtenin de vrieskouzijn we zelf maar op zoek gegaan. Het is een klein dorpje dus we hadden het snel gevonden. Hier aangekomen hebben we gelijk ons in onze skikleding gehesen en zijn we de ski's gaan huren. We hebben wel Ana nog moeten bellen aangezien alles op haar naam gehuurd was en wij haar achternaam niet wisten, langleve de gsm. Toen we de skischoenen, ski's en stokken hadden zijn we naar de pistes toe gelopen. Erg wennen om op skischoenen te lopen! Als ik met skiën mn enkels niet breek dan wel met het aantrekken van de skischoenen.

Onderaan de oefenpiste hebben we onze skilerares (helaas geen leuke skileraar) Nina getroffen. Als eerste hebben we onze skistokken achtergelaten en een warming-up gedaan. Vervolgens zijwaarts de piste op om een paar oefeningen te doen. Als eerste natuurlijk geleerd hoe je moet remmen. Voelt heel tegenstrijdig om naar voren te gaan hangen om te remmen, maar tjah het werkt gelukkig wel! Na deze oefeningen zijn we met de pannekoeken lift naar boven gegaan, naar de oefenpiste. Caitriona wilde alleen iets te vroeg de lift verlaten wat resulteerde in de eerste val van het weekend, helaas voor iedereen die gewed heeft dat ik als eerst zou vallen ;). Op de oefenpiste hebben we als eerste een voor een geoefend met dalen en remmen. Dalen lukte me wel, remmen in het begin wat minder! Toen we de tweede keer gingen afdalen en bochten maken was ik dus wel degene die viel. Gelukkig met lerares erbij want opstaan met ski's aan is een vakapart, ben er inmiddels wel expert in!
Toen onze skiles erop zat zijn we de rest van de dag zelf de oefenpiste afgegaan. Alleen Mariëlle en Caitriona hebben ooit eerder geskied, maar allebei langere tijd geleden dus oefenen was geen overbodige luxe. Naar een korte break met hamburger en witte glühwein hadden we genoeg moed verzameld om naar een hogere piste te gaan. Met hogere bedoel ik niet hoog trouwens, was 448m. Maar hoog genoeg voor nu! Ze zeggen wel dat alle blauwe pistes even steil zijn, maar hoe hoger en langer de piste des te meer snelheid je opbouwt, en als remmen dan nog niet zo goed gaat.... Vind het skiën wel ontzettend leuk om te doen. We gaan zeker nog een keer proberen naar een skigebied toe te gaan, zeker nu we weten dat er op 30km van Ljubljana ook een skigebied ligt.
Na het skiën zijn we nog even gaan opwarmen bij een van de cafés onderaan de pistes om daarna nog een halve pizza in het dorpje te gaan eten. Onderweg nog gezocht naar een vrolijk gekleurde muts voor bij mijn witte skipak, maar helaas. Na het eten zijn we terug gegaan naar het hotel waar Katie en Caitriona zich wilden omkleden om nog naar de Pub te gaan. Net 5 minuten op de kamer vielen ze allebei in slaap. Uiteindelijk hebben we ons allemaal maar omgekleed om vervolgens om 9 uur in slaap te vallen, wij studenten zijn ook niks gewend ;)

Zondag zijn we na het ontbijt weer naar de piste toegegaan om rond 11 uur weer boven op de berg te staan. De eerste paar keer weer van de oefenpiste om er even in te komen en vervolgens van de iets hogere piste. Het gevaar van niet vallen is dat je overmoedig raakt en vervolgens bij hoge snelheid wel valt. Oftewel na een uur of drie viel ik achterover en zat vervolgens op mijn ski's die vrolijk naar ondergericht waren. Uiteindelijk maar gewoon op mijn zij laten vallen en de ski's met de zijkant hard in de sneeuw geduwd. Caitriona die achter me skiede kwam me al te hulp geschoten, maar ik zag ons al met zijn tweeën daar liggen dus heb me zelf weer rechtop geholpen. Applaus voor mezelf! Vervolgens met zwabberende bennen, maar zonder te vallen de afdaling hervat.
Hierna hebben we maar even een pauze ingelast. Na een lekker bord goulash met brood en witte glühwein wilde Mariëlle een andere blauwe piste eens bekijken. Als goede vriendinnen zijn we mee gegaan om vervolgens onderaan de pistes als bange kippen af te haken. Dappere Mariëlle is toen alleen naar boven gegaan. De piste was ongeveer 750m hoog dus duurde een tijd voor Mariëlle boven was. Caitriona, Katie en ik stonden vervolgens onderaan de berg om bij iedereen die langzaam afdaalde te roepen dat het Mariëlle was. Na ongeveer 15 minuten belde Mariëlle om te zeggen dat het nog wel even ging duren omdat het toch wel erg hoog en ijzig was en dat ze de ski's uitgedaan had en nu aan het lopen was (zoek Mariëlle op de foto). Uiteindelijk kwam ze dan toch de berg afgeskied. Ben blij dat ik goed ingeschat heb dat die piste nog niet iets is voor iemand die net anderhalve dag geleden voor het eerst op de latten heeft gestaan! De rest van de dag zijn we dus gewoon weer onze ‘eigen' vertrouwde piste afgegaan. Tegen vieren zijn we onze spullen gaan terug brengen om, om half 6 in de bus terug naar Ljubljana te zitten. Twee uur later stonden we weer op het busstation in Ljubljana.

Het is een ontzettend leuk weekend geweest en we zijn allemaal in een stuk teruggekomen. Zeer geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar! Misschien niet direct hier en nu, maar zeker een andere keer, want tjah we zijn nog jong!!

Film-screens en doka

En we zijn weer online! Had wat problemen met de internet verbinding maar nu alles weer werkt is het tijd voor een up-date!

Na een rustig weekend waarin we voornamelijk bij gekomen zijn van alle indrukken van de afgelopen week (en vrijdagavond natuurlijk) zijn we deze week voor het eerst naar het neurologisch klinisch centrum geweest dat recht tegenover het ziekenhuis ligt.

Op maandag zouden we een lecture krijgen van Dan, CT-laborant die zich voornamelijk bezig houdt met kwaliteitscontroles, maar door een miscommunicatie ging dit niet door. Tina heeft ons toen mee genomen naar de universiteit waar we door Anna, lerares en radiotherapeutisch laborante sloveense taalles hebben gekregen. Aangezien de meeste studenten van september tot februari of van februari tot juli hier zijn kunnen we geen georganiseerde taallessen volgen dus krijgen we het op deze manier. Erg leuk aangezien we zelf aan kunnen geven welke woorden we willen leren en we ook sloveense woorden leren die specifiek voor ons beroep zijn. Zo maken zie hier geen röntgenfoto's, maar rentgenska svetloba! Er valt echt niks te maken van hun taal, maar we komen er wel. Mariëlle en mij gaat het uitspreken van de woorden iets beter af dan Katie en Caitriona, maar dat zal door het Limburgs komen. We hebben ook nog een hotel gereserveerd voor onze skitrip komend weekend!!
Na dit alles heeft Anna ons meegenomen de stad in. Ze heeft onze een kleine rondleidinggegeven en ook verteld over de standbeelden en gebouwen die er in Ljubljana te zien zijn. We zijn toen ook naar het busstation gelopen om onze bustickets voor de skitrip te kopen. Zaterdagochtend half 8 zitten wij in de bus naar Kransjka Gora :D! Als afsluiting van deze leerzame dag over Slovenië en Ljubljana hebben we Burek gegeten. Dit is een gerecht dat oorspronkelijk uit Albanië komt maar overal in Ljubljana te verkrijgen is. Het is een gerecht gemaakt van deeg (blader of filo) en kan gevuld worden met kaas, vlees of een pizzavulling. Het wordt gebakken in vet dus vult de maag goed! Wel erg lekker dus die houden we erin. Na de Burek zijn we in een gezellig klein zaakje nog voor een toetje geweest. De chocolademelk die we erbij bestelde had meer weg van pudding, maar door de verschillende smaken waaruit we konden kiezen wel heel erg lekker. Volgende week toch maar eens de sportschool opzoeken ;)

Op dinsdag zijn we rond half 11 naar het ziekenhuis gegaan waar Pica (patricia) ons het een en ander heeft uitgelegd over exposietempo. Aan de hand van enkele proeven hebben we gekeken welke effecten het veranderen van enkele parameters heeft op de kwaliteit van de foto en de dosis die gegeven wordt. Erg leerzaam (ja Suzanne we leren!) vooral omdat de foto's niet digitaal bewerkt kunnen worden. Ze verontschuldigen zich vaak voor het feit dat ze nog steeds geen digitaal systeem hebben, maar ze weten ontzettend goed waarom ze bepaalde keuzes maken en leggen ons dit ook goed uit.
Rond twee uur hebben we de bus gepakt richting Interpark. Er zijn hier voornamelijk kleine supermarkten in en rondom het centrum. Voor de grotere zaken moet je naar een van de buiten wijken. Vervolgens beland je dan wel in een supermarkt naar Frans voorbeeld.

Woensdag zijn we voor het eerst naar het neurologisch centrum geweest. Dit centrum ligt tegenover het ziekenhuis en behandelt patiënten met neurologische aandoeningen of ziektes. Veel patiënten hebben een CVA of hersenbloeding gehad en worden dan gelijk naar dit centrum gebracht. De radiologie afdeling bestaat hier uit een CT-scanner, angiokamer, MRI-scanner en een conventioneel röntgenapparaat voor thoraxfoto's. Er zijn ongeveer 10 laboranten werkzaam die alle onderzoeken kunnen uitvoeren. We zijn hier ontvangen door een geweldig team dat ontzettend veel uitlegt en ook interesse toont in onze manier van werken. Vooral het verhaal van de Ieren dat ze €120 per patiënt krijgen als ze nachtdienst hebben intrigeerde ze.
Ze hebben een iets andere manier van werken dan dat Mariëlle en ik gewend zijn, maar dat maakt het des te interessanter.

Ook vandaag zijn we naar het neurologisch centrum geweest. Maar niet voordat we schone beddenlakens opgehaald hadden, wat een luxe! Rond 8 uur waren we er en na een kop koffie (dus toch iets hetzelfde) zijn Katie en Caitriona naar de CT gegaan en hebben Mariëlle en ik Gregor geholpen met thorax foto's maken. De foto's worden hier nog in een doka verwerkt iets dat wij nog nooit gezien hadden. Gregor was in eerste instantie erg verbaasd maar heeft ons toen wel enthousiast laten zien hoe dit in zijn werk gaat. De volgende patiënt die kwam hebben Mariëlle en ik samen ingesteld en gemaakt, waarna Gregor vol vertrouwen ons alleen de doka in stuurde. Het resultaat is te bewonderen op de foto's!
Na deze productieve dag hebben Mariëlle en ik een heerlijke maaltijd gegeten bij DA BU DA. We hadden van de week onze studenten eetbonnen gekocht. Je koopt vooraf bij een studentenbalie bonnen voor een bepaald restaurant waarna je dan bij het betreffende restaurant uit een speciaal studentenmenu kunt kiezen. Deze bonnen variëren van €1,- tot €4,- en per maand mag je er 20 kopen. Voor slecht €3,50 hadden we een compleet driegangen diner :D!
De rest van de dag hebben we gevuld met het zoeken naar een postkantoor aangezien Mariëlle daar een brief op moest gaan halen. Nadat we de straat ettelijke keren op en neer waren gelopen uiteindelijk toch gevonden. Toen Mariëlle de brief eindelijk had kreeg ik gelijk; de brief was namelijk in het Sloveens. De poging om dit door twee Sloveense (dronken) jongens te laten vertalen slaagde niet helemaal, maar dan is er gelukkig nog altijd Google Translate! Mariëlle wordt niet het land uitgezet (gelukkig!) maar een been breken tijdens onze skitrip is ook niet verstandig aangezien haar verzekering nog niet helemaal in orde is. Maar eerst morgen nog een dag CT, dan skiën en de verzekering komt volgende week wel.

Iedereen die een berichtje heeft achtergelaten: Ontzettend bedankt!! Fijn om te weten dat mijn typwerk niet voor niks is ;) Ga vooral zo door, doe ik dat ook.

Doeii Xx