Jeetje de tijd vliegt hier gewoon voorbij! Over 33 dagen zitten we alweer in het vliegtuig terug naar Nederland (nou ja Brussel ;)) Voor nu genieten we nog steeds van ieder moment hier en met de zon die zich de afgelopen paar dagen af en toe heeft laten zien alleen maar meer.

Deze week zijn we voor het eerst naar de Nucleaire Geneeskunde (NG) afdeling geweest. Zowel in het oncologisch instituut als het ziekenhuis hebben ze een NG afdeling met vergelijkbare scanners. Op het oncologisch instituut zijn we door Katja opgevangen, een altijd drukke laboranten die ons onder haar hoede heeft genomen. We waren netjes om 8 uur daar zoals afgesproken maar hier in Ljubljana zijn ze ook niet vreemd met een Maastricht kwartiertje ;)
Dus hebben we ons maar even getrakteerd op een lekker kopje Kava om een half uur later een rondleiding over de afdeling te krijgen. De afdeling is ongeveer even groot als de NG afdeling in het Azm met als verschil dat de meeste scanners iets gedateerd zijn en ze hier alleen oncologische patiënten scannen. Wat ze hier ook doen, en wat Mariëlle en mij ontzettend goed uitkomt is dat ze hier iedere dag voor een maaltijd zorgen! Iedere dag verzorgd iemand anders het eten, zo hebben we al mogen meegenieten van belegde boterhammen, pasta met salade, broodje hotdog en pizza. We verlaten dus iedere keer met een goed gevuld hoofd én maag het instituut ;)
Ze hebben hier zelfs een koffiedame die het personeel en de patiënten voorziet van een kop koffie. De Sloveense manier van koffiezetten is ook weer iets bijzonders en vonden Mariëlle en ik nogal fascinerend. Volgende week krijgen we van de koffiedame dan ook een cursus ‘koffiezetten op zijn Sloveens' ;)

Afgelopen donderdag was dé dag; het gips ging eraf! Nou ja de helft dan. In de gips kamer hebben ze een gedeelte van het gips eraf gezaagd (eng!) en er vervolgens verband om gedaan. Hierna werd de slechtste foto ooit gemaakt. Centreren? Diafragmeren? Waarom zou je! Om weer op de houten bankjes plaats te nemen en te wachten op het doktersadvies. Na lang kijken na de slechte foto concludeerde hij dat mijn pols goed aan het helen is (waarschijnlijk genoeg ervaring met het beoordelen van slechte foto's) maar ik moet mijn gips wel nog omhouden. Een paar keer per dag mag het eraf en moet ik mijn pols buigen, strekken etc. Volgende week maandag mag het dan voorgoed eraf :D Ik heb dus nog een week om afscheid ervan te nemen, ahum.
Om deze heugelijke dag goed af te sluiten zijn Mariëlle en ik 's avonds lekker gaan uit eten. We hadden onze zinnen gezet op een Bosnisch Restaurant, maar toen we daar aankwamen en alleen drie mannen in lange jassen aan een tafel een serieus gesprek zagen voeren hebben we mekaar aangekeken en zijn weer omgedraaid! Uiteindelijk zijn we bij een Indisch Restaurant gaan eten en dat was heerlijk! Ook dit aan ons lijstje van terugkomers toegevoegd ;)

Op vrijdag hebben we nadat we op de NG afdeling zijn geweest een presentatie gehouden voor een paar Sloveense studenten van de Medische Beeldvorming opleiding. Het was de bedoeling om ze een idee te geven van de opleiding en het beroep in Nederland. Aan het einde van de presentatie waren ze nieuwsgierig naar het salaris. Al gauw verschenen er dollar tekens bij ze in de ogen toen ze te horen kregen hoeveel je in Ierland en Nederland betaalt krijgt. We hebben ze maar even uit hun droom gehaald door er ook bij te vertellen dat het leven in Ierland en Nederland duurder is, maar of dit bij iedereen goed doorgedrongen is...
Na de presentatie zijn we een treinticket gaan kopen om zaterdag naar Maribor te kunnen gaan. Leek ons leuk om wat meer van Slovenië te zien dan alleen Ljubljana en voor nog geen €20,- hadden we een retourtje Ljubljana- Maribor.

Vrijdags dus niet al te laat gemaakt. We hadden lekkere Sloveense kaasjes en wijn gekocht, dus hebben we 's avonds nog een film gekeken onder het genot van een paar heerlijke hapjes! (we zorgen goed voor onszelf ;))

Zaterdag ochtend om 6 uur het bed uit om ons klaar te maken voor ons dagje Maribor! Het zag er 's ochtends grijs uit dus voor de zekerheid mijn paraplu maar meegenomen, dom idee want we hebben de hele dag prachtig weer gehad! Voor het eerst dit jaar zonder jas op het terras zitten en gewoon genieten!
We kwamen rond tien uur aan in Maribor en hebben toen als eerste een nieuwe zonnebril gekocht want die was ik dus vergeten. Daarna een terras opgezocht. Bij de vraag of ze ook Ice coffee serveerde kregen we als antwoord: 'No not yet, but we do have hot chocolate', vreemde gedachtegang! Uiteindelijk dus gewoon een koffie besteld. Toen op het gemak de stad een beetje doorgelopen. We hadden bij de toeristeninformatie een kaart gekregen met daarop een aantal dingen die er te zien vielen in de stad. Het is geen grote plaats want zonder dat we het door hadden waren we dus al langs het wijnmuseum gelopen dat we wilde zien. Uiteindelijk wel gevonden ;)
Tegen de gevel aan groeit de oudste wijnrank ter wereld dus nu kunnen we zeggen dat we die in ieder geval gezien hebben :) Dat het voor de rest precies lijkt op de wijnrank die bij ons in de tuin staat zullen we maar even buiten beschouwing laten...
Aangezien de zon de hele dag heeft geschenen hebben we geluncht op het terras. Daarna hebben we ons getrakteerd op een lekker ijsje! Ons volgende plan om de wijnkelder te gaan bezichtigen pakte helaas wat minder uit. Er was ons verteld dat er om 5 uur een rondleiding door de 20.000m2 grote wijnkelder ging. Hier aangekomen bleek echter dat het om 4 uur al dicht was gegaan. Op zich wel jammer, maar met zulk goed weer is het natuurlijk ook zonde om in plaats van in de stad onder de stad te gaan lopen! We zijn toen via het park naar de wijnvelden toe gelopen. Op de berg Piramida staan een heleboel wijnranken en je kunt er helemaal naar boven lopen. Vooral het uitzicht was de moeite waard! 's Avonds hebben we nog iets gedronken in Maribor en om kwart voor 8 zijn we met de trein weer terug gegaan naar Ljubljana.
Heerlijke dag gehad, maar wel vermoeiend met het vroege opstaan. Helaas vandaag niet echt kunnen uitslapen. Als je hier in de dormitory namelijk een was wilt draaien moet je, je op de waslijst opschrijven. Deze waslijst wordt iedere week opnieuw opgehangen en binnen 15 minuten is ie dan vol. Iedere dag wordt in blokken van drie uur opgesplitst en er zijn per keer drie wasmachines beschikbaar. Mariëlle en ik hadden deze keer pech en konden alleen nog van 3 tot 6 's nachts onze was doen. Doorslapen zat er dus voor ons niet in.

Ik ga me dan ook nu klaar maken om het bed in te duiken. Morgen weer vroeg op want we moeten om half 8 op de universiteit zijn voor een klinische les. Dinsdag en woensdag gaan Mariëlle en ik weer naar de NG afdeling op het oncologie instituut. Van donderdag tot en met maandag zijn we in wenen :D we gaan namelijk naar het jaarlijkse ECR congres, maar daar vertel ik de volgende keer wel over als ik er geweest ben ;)

Truste!! Xx